Komputery Silicon Graphics Inc nie są zbyt popularne w Polsce. Wynika to zapewne z tego, że są to zwykle komputery drogie, o specjalistycznym zastosowaniu. Można jednak w miarę tanio (czyli od 1,5 tys zł) kupić SGI Indy, komputer który został zaprojektowany w 1994. Posiada on na pokładzie 64bitowy procesor RISC firmy MIPS i ma rozwiązania technologiczne praktycznie niedostępne na platformie IA.
Standardowo SGI Indy jest wyposażony w system IRIX6.2. Jest to dobry system, ale niezbyt popularny, w związku z tym trudno o programy. Na szczęście jest to najlepiej rozpracowany komputer ze stajni SGI. Przy współpracy programistów SGI udało się na tej platformie uruchomić kernel linuksowy. Dzięki temu, mogły powstać kolejne porty popularnych dystrybucji linuksowych, w tym mojej ulubionej – Debiana
Aby upiec Indyka w sosie debianowym należy posiadać:
- Indyka (w miarę kompletne SGI Indy)
- Debiana (np. ftp://ftp.uni-mainz.de/pub/Linux/debian-local/mips/ oraz http://honk.physik.uni-konstanz.de/linux-mips/debian/ )
- Adres ethernetowy karty sieciowej w SGI Indy (do odczytania w IRIX6.2)
- serwer NFS (do podmontowania partycji / na czas instalacji)
- serwer TFTP (do wystartowania jądra)
- serwer DHCP (by można było to wszystko połączyć)
Indyka obieramy z pierza i w… stop, coś nie tak. Włączamy SGI Indy i przy starcie wchodzimy do monitora systemowego. Na drugim komputerze rozpakowujemy plik base2_2.*?tgz . Powinien on zawierać system plików zdatny do zdalnego podmontowania via NFS (w naszym przypadku drzewo to mieści się w katalogu /indy). Następnie uruchamiamy serwer TFTP (zwykle wystarczy instalacja pakietu i wpis w /etc/inetd.conf):
tftp dgram udp wait nobody /usr/sbin/tcpd /usr/sbin/in.tftpd /indy
Na niektórych serwerach używających jąder z serii 2.4.* wymagany jest też wpis:
echo 2048 32767 > /proc/sys/net/ipv4/ip_local_port_range
Teraz kolej na serwer DHCP (przykładowy wpis w dhcp.conf):
host mips { hardware ethernet 08:00:69:08:0a:c4; fixed-address 192.168.101.100; option host-name "mips"; option root-path "/indy"; filename "linux"; }
(i jak zwykle w jądrach 2.4.* należy w razie potrzeby wpisać: echo 1 > /proc/sys/net/ipv4/ip_no_pmtu_disc). Ostatnią rzeczą jest uruchomienie serwera NFS. Konfiguracja polega na dopisaniu ścieżki z katalogiem nadrzędnym do pliku /etc/exports
/indy 192.168.101.100(rw)
Po wykonaniu powyższych czynności można już spróbować wystartować SGI. W tym celu w Monitorze systemowym (który przyjmuje polecenia) należy wpisać:
bootp(): ip=auto
Sekwencja ta nakazuje uruchomić bootprom. Jeśli prawidłowo skonfigurowaliśmy TFTP, DHCP i NFS powinno wystartować jądro linuksowe, które zamontuje za pomocą NFS partycję „/” a następnie uruchomi Instalator Debiana.
Pierwszą czynnością instalacyjną jest partycjonowanie dysku. Nie orientuję się niestety, czy można jednocześnie trzymać na Indym dwa systemy tj. IRIX i Linux. Jak dotąd ludzie z listy dyskusyjnej nie mieli takiej potrzeby (wszyscy przeszli na linuksa). Obecnie mój dwugigowy dysk jest podzielony następująco:
Disk /dev/sda (SGI disk label): 67 heads, 62 sectors, 1010 cylinders Units = cylinders of 4154 * 512 bytes ----- partitions ----- Pt# Device Info Start End Sectors Id System 1: /dev/sda1 boot 13 950 3896452 83 Linux native 2: /dev/sda2 swap 951 1009 245086 82 Linux swap 9: /dev/sda3 0 12 54002 0 SGI volhdr 11: /dev/sda4 0 1009 4195540 6 SGI volume ----- Bootinfo ----- Bootfile: /unix ----- Directory Entries ----- 0: linux sector 4 size 1761488
Warto zwrócić uwagę na partycję nr 9 i 11. Partycje te muszą istnieć na każdym dysku. Partycja nr 9 zawiera informacje potrzebne do startu (a ściślej w niej zostane zainstalowane jądro linuksowe) a partycja nr 11 zawiera informacje o geometrii dysku.
Po podziale dysku na partycje czeka nas zainstalowanie jądra, modułów oraz podstawowych pakietów. Można wykonać to ręcznie (przenosząc dane z partycji NFS) lub wykorzystać instalator. Proponuję drugą opcję, zwłaszcza w połączeniu z instalacją pakietów z mirrora debiana (zainstalują się nam wtedy najnowsze wersje programów).
Końcową czynnością jest spowodowanie by Indy automatycznie uruchamiał jądro linuksowe. Opcja ta jest również umieszczona w Instalatorze i proponuje jej uzyć (działa w 99% przypad?ów). Jądro linuksowe zostanie zainstalowane na dysku za pomocą polecenia:
dvhtool -d /dev/sda --unix-to-vh plik_z_jądrem linux
Instalator podpowie nam także, jakie opcje należy dopisać w PROM by jądro uruchamiało się automatycznie. Opcje te należy wpisać po restarcie w Monitorze systemowym.
Jeśli wszystko zadziała pomyślnie możemy się cieszyć taką informacją a następnie spróbować uruchomić X-y (niestety na razie tylko w trybie 8-bitów, lecz trwają prace nad 24-bitowym kolorem i wsparciem dla OpenGL).
Garść linków
Archiwalny news dodany przez użytkownika: eloy.
Kliknij tutaj by zobaczyć archiwalne komentarze.