Od redakcji: przed wami drugi odcinek zaczętego przed kilkoma dniami cyklu poświęconego platformie Mono. Poświęciliśmy go instalacji tego środowiska na platformach uniksowych oraz pod Windows – bo wśród naszych użytkowników są również użytkownicy tego systemu. Kolejne odcinki cyklu będą się pojawiać już w cyklu tygodniowym.
Wstęp
W pierwszym artykule z naszego cyklu zajęliśmy się wprowadzeniem w świat Mono. Dzisiaj chciałbym jak najlepiej opisać proces instalacji tego środowiska na różnych platformach systemowych. Najbardziej skupię się na instalacji systemu pod Linuksem, jako , że dla większości czytelników jest to główna platforma służąca do pracy. Informacje o instalacji, oraz aktualne pakiety, źródła itp. znajdują się pod adresem: http://www.mono-project.com/downloads/. W obecnej chwili dostępne są dwie aktualne wersje środowiska. Pierwszą nich jest wersja 1.0.6. Drugą wersją jest 1.1.4. Podstawowe pytanie nasuwa się samo – dlaczego deweloperzy dzielą Mono na takie gałęzie ? Otóż wersja 1.0.6 jest kolejną wersją z gałęzi 1.0.*. Jest to wersja uznawana za stabilną, w której poprawiane są na bieżąco błędy wykryte po opublikowaniu Mono 1.0. Nie jest dołączany do niej nowy kod. Jest ona przeznaczona dla osób, które z jakiś względów nie mogą zainstalować wersji 1.1.4. Wersja 1.0.6 nie zawiera wielu elementów wersji rozwojowej (linia 1.1*). Nie będzie ona dłużej rozwijana w znacznym stopniu, dlatego wszyscy, którym nic nie stoi na przeszkodzie powinni instalować wersję 1.1.4.
Strona z której można ściągnąć MONO.
Wersja 1.1.4 jest kolejnym wydaniem z gałęzi rozwojowej MONO. Zawiera ona wszystkie nowinki, uaktualnienia, nowe funkcjonalności. Jest dużo szybsza od wersji z gałęzi 1.0.* i jest zalecana dla wszystkich zastosowań. Osobiście używam wersji z gałęzi 1.1.* i uważam że wersja ta jest już bardzo stabilna i jej funkcjonalność jest naprawdę wysoka. Co więcej wersja ta jest prawdopodobnie bezpośrednim poprzednikiem kolejnego dużego wydania Mono (wersji 1.2). Dlatego polecam wszystkim instalowanie jej , testowanie , używanie 🙂 tak aby pomoc deweloperom w identyfikowaniu i naprawianiu potencjalnych błędów wykrytych w środowisku.
Instalacja w systemie Linux
Mono na Linuksie można zainstalować na co najmniej kilka sposobów. Opiszę pokrótce każdy ze sposobów.
Mono Bundle
Jest to najprostsza metoda aby w szybki sposób zainstalować mono na swoim komputerze. Metoda ta korzysta z instalatora BitRock (http://www.bitrock.com/). Dzięki temu instalacja odbywa się w bardzo szybki i prosty sposób. Co więcej w ten sposób Mono można instalować prawie na każdej dystrybucji – w instalatorze zawarte są wszystkie binaria i nie muszą być spełnione nie wiadomo jakie zależności z innymi bibliotekami. Mono może zostać zainstalowane w lokalnym folderze użytkownika (jak na obrazkach), dzięki czemu nie ma konieczności instalowania Mono od razu w /usr. Sposób ten ma jak wszystko w życiu także i wady. Największą z nich jest to, że informacje o zainstalowanych komponentach nie lądują w bazie rpm, a co za tym idzie podczas “normalnej” instalacji programów używających Mono system nie będzie wiedział, że składniki środowiska są już zainstalowane. Aby przeprowadzić instalację, sciągamy instalator . Następnie nadajemy mu uprawnienie +x.
chmod +x monobundle-1.1.4-2-installer.bin
i uruchamiamy proces instalacji wpisując: ./monobundle-1.1.4-2-installer.bin
Proces instlacjji jest bardzo prosty i powinien przebiec bez problemów, u mnie wyglądał tak:
Ekran powitalny.
Zgodzić się, czy się nie zgadzać ? :-)).
Katalog, w którym zostanie zainstalowane MONO.
MonoBundle musi dopisać ścieżkę do katalogu bin do naszego .bashrc wide .profile.
Katalog mono po instalacji – jest nawet uninstall :-).
Po zakończeniu instlacji możemy cieszyć się pełną, działającą wersją środowiska MONO. Aby przetestować, czy na pewno wszystko jest ok, nalezy uruchomić terminal i wpisać:
mono -V
no i nacisnąć enter 😉 Jeżeli wyświetli się tekst jak na poniższym obrazku, oznacza to, że wszystko jest ok.
Informacje o instalowanej wersji mono.
Od razu warto przetestować także pozostałe zainstalowane narzędzia takie jak: monodevelop – środowisko RAD do programowania w mono oraz monodoc – dokumentacja. Wszystkie pozostałe narzędzia znajdują się w katalogu bin. Poznamy je wszystkie dokładniej już w następnej części cyklu programowania w mono.
Instalacja za pomocą programu Red Carpet
Red Carpet jest managerem pakietów napisanym przez firmę Ximian. Obecnie nad jego rozwojem czuwa Novell. Aby zainstalować mono za jego pomocą, pierwszym krokiem jest ściągnięcie i zainstalowanie „czerwonego dywanu”. Aby to zrobić, należy najpierw wejść do katalogu:
ftp://ftp.novell.com/pub/ximian/redcarpet2/
i ściągnąć pliki rpm dla swojego systemu, a następnie je zainstalować. Po tej operacji uruchamiamy program i instalujemy środowisko mono :-). Obsługa tego red carpet’a jest bardzo prosta dlatego myślę, że z instalacją każdy poradzi sobie bez problemu.
Instalacja z pakietów rpm
Tej metody chyba dokładnie opisywać nie trzeba. Każdy użytkownik Linuksa powinien poradzić sobie z nią bez problemów. Uwagę należy zwrócić jedynie na to, że pakiety nie są dostępne dla wszystkich dystrybucji. Dostępne są one dla tych najpopularniejszych, czyli rodziny Fedora (2,3 Redhat 9), oraz Suse (w końcu główny wkład w rozwijanie Mono mają deweloperzy opłacani przez firmę Novell). Charakterystyczne dla projektu jest to, że od momentu oficjalnego wydania, pakiety dla poszczególnych dystrybucji pojawiają się stopniowo (gdzieś po 2 tygodniach od daty wydania są już dostępne dla wszystkich dystrybucji). Jeżeli używamy Mono na serwerze produkcyjnym, nie warto także od razu instalować nowej wersji (chyba, że sami ją przetestujemy), gdyż zdarza się (co prawda rzadko, ale zawsze), że pakiety są źle zbudowane, brakuje jakiejś biblioteki etc… warto poczekać tydzień, dwa od daty wydania, gdyż w tym czasie wyłapywane są tego typu błędy.
Pakiety można także instalować za pomocą narzędzia yum. W tym celu należy odpowiednio skonfigurować plik yum.conf lub w przypadku nowszej jego wersji, odpowiedni plik w katalogu /etc/yum.repos.d
Podział pakietów
Ostatnią ważną rzeczą w przypadku instalowania mono z pakietów rpm jest to, że w wersji rozwojowej nie są zawarte wszystkie rpm’y. Część z nich (np. xsp) zawarte są w gałęzi 1.0.*. Dlatego po zainstalowaniu pakietów z 1.1.4 należy wgrać pozostałe potrzebne pakiety z wersji 1.0.6.
Instalacja w systemie Debian
Dla Debiana powstała osobna strona, na której zawarte są informacje o tym jak zainstalować Mono. Jako, że osobiście nie miałem okazji przetestować instalowania mono w tej dystrybucji, dlatego wszystkich zainteresowanych odsyłam bezpośrednio do niej. Znajduje się ona pod adresem:
http://pkg-mono.alioth.debian.org/
Strona poświęcona instalowaniu mono na Debianie.
Instalacja ze źródeł
Ostatnim sposobem instalacji mono, jest zainstalowanie środowiska ze źródeł. Proces ten dobrze opisany jest na stronie:
http://www.mono-project.com/contributing/compiling.html
Strona ta jest często uaktualniania dlatego polecam ją jako pierwsze remedium na problemy występujące podczas kompilowania środowiska.
Kompilować mono można ze:
- źródeł z oficjalnych wydań Mono
- źródeł z codziennych snapshotów środowiska
- źródeł z repozytorium SVN
Instalacja z oficjalnych źródeł oraz codziennych snapshotów
Ściągamy paczki tgz.
- źródła oficjalne ze strony – http://www.mono-project.com/downloads/index.html
- snapshot ze strony – http://go-mono.com/daily
Następnie rozpakowujemy paczkę z runtime Mono:
tar xvfz mono-X.XX.tar.gz
wchodzimy do katalogu: cd mono-X.XX
przeprowadzamy konfigurację: ./configure --prefix=/usr
kompilujemy: make
i na koniec instalujemy: make install
Jak widać procedura kompilacji i instalacji jest taka sama jak dla większości programu linuksowych. Podobnie kompilujemy i instalujemy pozostałe składniki mono. należy zwrócić jedynie uwagę na kompilację i instalację paczki gtk-sharp. Otóż składa się ona w większości z tzw. wrapperów dla różnych bibliotek (np mozilla, gtkhtml, gnome), dlatego należy zwrócić uwagę na to, żeby podczas jej kompilacji były zainstalowane w systemie odpowiednie pakiety. Więcej informacji można znaleźć na stronie http://gtk-sharp.sourceforge.net/faq.html.
UWAGA! Jeżeli próbujesz instalować mono ze snapshotów musisz zwrócić uwagę na to, że nie są one testowane – snapshot jest to po prostu eksport z svn’a o danej godzinie więc, nie ma gwarancji, że będzie się prawidłowo kompilował.
Instalacja z SVN
Projekt mono korzysta z repozytorium SVN (Subversion). Nie będziemy omawiać w tym artykule w jaki sposób z niego się – swoją drogą zachęcam każdego to wypróbowania tego narzędzia :-), opiszemy za to w jaki sposób zainstalować mono bezpośrednio z repozytorium. Metoda ta będzie bardzo użyteczna dla osób, które chcą być na bieżąco z projektem, testują nowe funkcjonalności itp.
Zakładam, że w systemie zainstalowany jest klient SVN’a.
Pobieramy źródła pakietów mono i mcs, wydając polecenie:
svn co svn://svn.myrealbox.com/source/trunk/mono
Następnie pobieramy kompilator: svn co svn://svn.myrealbox.com/source/trunk/mono
Po pobraniu źródeł wchodzimy do katalogu mono cd mono i generujemy pliki konfiguracyjne wydając polecenie ./autogen --prefix=/usr – oczywiście można użyć innego prefiksu. Jeżeli w systemie nie jest zainstalowane mono (a jest gdy na przykład robimy upgrade), musimy zainstalować komponenty potrzebne do kompilacji źródeł wydając polecenie make get-monolite-latest. Jeżeli wszystko przebiegło prawidłowo, ostatnim krokiem będzie instalacja systemu make install.
Więcej informacji na temat używania SVN w mono można znaleźć na stronie http://www.mono-project.com/contributing/anonsvn.html
Instalacja w systemie Mac OS X
Niestety nie mam możliwości przetestowania instalacji Mono w systemie Mac OS X (jeżeli ma ktoś możliwość udostępnienia jabłuszka 🙂 to chętnie nadrobię zaległości), dlatego ograniczę się do podania adresu paczki z najnowszym frameworkiem http://www.go-mono.com/archive/1.1.4/macos/MonoFramework-1.1.4.dmg. Od deweloperów Mono wiem, że z instalacją nie powinno być problemów i mono dobrze działa na Mac OS X.
Instalacja w systemie Windows
Jeżeli ktoś ma dostęp do komputera z systemem Windows 😉 polecam instalację Mono i przetestowanie jego działania. Instalacja jest bardzo prosta – ściągamy binarkę z adresu http://www.go-mono.com/archive/1.1.4/windows/mono-1.1.4-gtksharp-1.9.2-win32-0.2.exe i instalujemy.
Proces instalacji przebiega bardzo podobnie do instalacji Mono bundle. Oprócz podstawowych komponentów mono, instalowana jest także biblioteka gtk# oraz serwer xsp (do uruchamiania aplikacji Asp.NET). Jeżeli w komputerze zainstalowane jest Visual Studio .NET, instalator dodaje do niego nowe typy projektów (Gtk#, Gnome#).
Komponenty Mono instalowane na Windows
Podsumowanie
Starałem się w miarę dokładnie opisać instalację Mono na Linuksie. Opisanie wszystkich aspektów (szczególnie przy instalacji ze źródeł) jest praktycznie niemożliwe i wykracza poza ramy artykułu. Dlatego też jeżeli masz jakieś problemy z instalacją, pytania, proszę napisz na mój adres email – jeżeli będę w stanie, to spróbuję pomóc :-). Jeżeli będzie zaintersowanie, to do tematy instalacji środowiska mogę powrócić i opisać np. bardzo dokładanie proces instalacji gtk#, zależnych bibliotek itp… Proszę o info, czy jest taka porzeba 🙂
W następnym artykule z serii przejdziemy już do tego co tygrysy lubią najbardziej, czyli do pisania aplikacji. Zaczniemy od aplikacji konsolowej, stworzymy do niej prostą bibliotekę, którą wykorzystamy później przy pisaniu programów w Gtk# , Asp.net, Windows.forms oraz web serwisów, tak aby jak najlepiej pokazać użyteczność środowiska.
Archiwalny news dodany przez użytkownika: Tomek Soroka.
Kliknij tutaj by zobaczyć archiwalne komentarze.